Σισώη Μεγάλου,Των Αγίων Φιλήμωνα, Άρχιππου & Ονήσιμου

Ο Όσιος Σισώης ο Μεγάλος

Έλαμψε με την πνευματική του σύνεση, την ταπεινοφροσύνη, τη φιλαδελφία και το ενδιαφέρον του στο να επιστρέψει και ένα μόνο αμαρτωλό. Μεταξύ των ασκητών αναδείχτηκε ονομαστός και μέγας, αθλητής της πρώτης γραμμής, τύπος εγκράτειας, αλλά και ψυχή που προσευχόταν για δικαίους και αδίκους, πλούσιους και φτωχούς, άρχοντες και ιδιώτες, κληρικούς και λαϊκούς και γενικά για όλο τον κόσμο. Στη γη ήταν, αλλά η ζωή του ήταν ουράνια. Υψωμένος πάνω από τη σάρκα, που χαλιναγωγούσε τέλεια με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τη θεία κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού. Η μνήμη του μένει υπόδειγμα σ' όσους θέλουν την ασκητική ζωή, για να είναι γνήσιοι και πραγματικοί ασκητές, όχι μόνο με την αντοχή του σώματος, αλλά και με την πνευματική αναγέννηση και τη λάμψη της αρετής.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Εκ παιδός γεωργήσας ζωήν την κρείττονα, των κατ' αυτής ενεπλήσθης θεουργικών αγαθών, των Αγγέλων μιμητά Σισώη Όσιε, όθεν ως ήλιος λαμπρός, απαυγάζεις τηλαυγώς, εν ώρα της σης εξόδου, δηλοποιών την σην δόξα, και καταλάμπων τας ψυχάς ημών.

Οι Άγιοι Φιλήμων, Άρχιππος και Ονήσιμος

Τα ονόματα τους συμπίπτουν με τα ονόματα άλλων προσώπων που συναντάμε στην Καινή Διαθήκη. Είχαν και αυτοί την ίδια θερμή αγάπη προς τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και τέλεια αφοσίωση προς το Ευαγγέλιο Του. Όταν, λοιπόν, διατάχθηκαν να αρνηθούν το Χριστό και να θυσιάσουν στα είδωλα, και οι τρεις, με μια φωνή, απάντησαν με τα θεόπνευστα λόγια του Απ. Παύλου: "Ουδείς γαρ ημών εαυτώ ζη και ουδείς εαυτώ αποθνήσκει, εάν τε γαρ ζώμεν, τω Κυρίω ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, τω Κυρίω αποθνήσκομεν, εάν τε ουν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, του Κυρίου εσμέν". Δηλαδή, κανείς από μας που πιστεύουμε δε ζει για τον εαυτό του και κανείς δεν πεθαίνει για τον εαυτό του. Διότι και αν ζούμε, ζούμε για να δουλεύουμε στον Κύριο, και αν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε υποτασσόμενοι στο θέλημα του Κυρίου. Και αν, λοιπόν, ζούμε και αν πεθαίνουμε, είμαστε κτήμα του Κυρίου. Κάνοντας, λοιπόν, πράξη τα λόγια τους, πέθαναν και οι τρεις με μαρτυρικό θάνατο. Ο μεν Φιλήμων με σταύρωση, ο δε Άρχιππος από τραύματα, που έπαθε συρόμενος πίσω από ένα άγριο άλογο, μέσα σε πέτρες και αγκάθια. Ο Ονήσιμος αποκεφαλίσθηκε με ξίφος.