Κυριακής Μεγαλομάρτυρος, Θωμά του εν Μαλεώ,Ευσταθίου Ιερομάρτυρα, Πολυκάρπου του Νέου

Η Αγία Κυριακή η Μεγαλομάρτυς

Ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ήμερα Κυριακή, γι' αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο όποιος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: "Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι' αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή". Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Άλλα πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.

Απολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε. Κυρίων τον Κύριον, και Βασιλέα Χριστόν, εξ όλης ηγάπησας, Κυριακή της ψυχής, και χαίρουσα ήθλησας, όθεν Παρθενομάρτυς, παρ' αυτού δοξασθείσα, βρύεις τοις σε τιμώσιν, ιαμάτων την χάριν, τοις πάσιν αιτουμένη, πταισμάτων συγχώρησιν.

Κοντάκιον Ήχος β'. Τα άνω ζητών

Η Μάρτυς Χριστού, ημάς συνεκαλέσατο, τους άθλους αυτής, τους θείους και παλαίσματα, εγκωμίοις άσαι νυν, φερωνύμως αύτη γαρ πέφηνεν, ως ανδρεία τω φρονήματι, κυρία νοός τε, και παθών απρεπών.

Ο Όσιος Θωμάς ο εν Μαλεώ

Ήταν πλούσιος και την περιουσία του χρησιμοποιούσε σε έργα φιλανθρωπικά. Τη δε αρχοντική του θέση, διέθετε πάντοτε προς υποστήριξη της δικαιοσύνης και της επιείκειας, χωρίς ποτέ να ζητήσει εξυπηρέτηση ατομικών παθών και συμφερόντων. Θέλησε όμως, να προσηλωθεί ακόμα περισσότερο στο Θεό. Εγκατέλειψε λοιπόν τον κόσμο και κατέφυγε στο Μαλεό, ίσως να είναι το ακρωτήρι της Πελοποννήσου Μαλέα. Εκεί έζησε ζωή ασκητική, με προσευχή, μελέτη και ψαλμωδία. Αλλά η αγάπη προς τον συνάνθρωπο του, τον παρακινούσε και κατέβαινε στις γύρω περιοχές και ευεργετούσε πολύ κόσμο, αφού ο Θεός του έδωσε το χάρισμα και να θαυματουργεί. Ο θάνατος τον βρήκε να ευεργετεί συνεχώς, διότι και κατά το χρόνο της μόνωσης του, προσευχόταν για όλους και κατάρτιζε τον εαυτό του να γίνεται άξιο όργανο του Θεού, για την ωφέλεια του πλησίον.

Απολυτίκιον. Ήχος γ'. Την ωραιότητα. Την διαρρέουσαν δόξαν απέρριψας, και τον του Κτίσαντος, ζυγόν ηγάπησας, αγγελικήν επί της γης, ελόμενος πολιτείαν όθεν χαρισμάτων σε, δωρεαίς κατεπλούτισε, Χριστός ο φιλάνθρωπος, ο δοξάσας τον βίον σου, ω πρέσβευε Θωμά Θεοφόρε, ρύσαι ημάς πάσης ανάγκης.

.