Κυριακή της Τυρινής Κατανυκτικός Εσπερινός στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Αμαλιάδας.
Σε κλίμα κατάνυξης τελέσθηκε ο πρώτος κατανυκτικός εσπερινός την Κυριακή 2 Μαρτίου 2025, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Αμαλιάδας, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ηλείας και Ωλένης κ.κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, με τη συμμετοχή των Ιερέων της περιοχής Αμαλιάδας.
Ο Σεβασμιώτατος με το κήρυγμά του αναφέρθηκε στην έξοδο των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο εξαιτίας της παρακοής τους στην εντολή του Θεού. Επεσήμανε ότι η αμαρτία είναι αυτή που βασανίζει τον άνθρωπο και τον οδηγεί στον αιώνιο θάνατο. Όμως, μετά την ενσάρκωση του Υιού-Λόγου του Θεού δίνεται στον άνθρωπο η ελπίδα της λυτρώσεως και της επιστροφής του στον Παράδεισο με τη μετάνοια.
Καθώς λοιπόν μπαίνουμε στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η αγία μας Εκκλησία μάς καλεί σε μετάνοια. Ήδη από την πρώτη Κυριακή του Τριωδίου, την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου, ικετεύουμε τον Κύριο να μας δώσει καιρό μετανοίας και μέχρι την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών παρακαλούμε: «της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα». Η μετάνοια είναι αυτό που ζητάει ο Χριστός από εμάς τους αμαρτωλούς. Η μετάνοια είναι η έξοδος από τον εαυτό μας ώστε να συναντήσουμε τον Θεό‧ είναι το μέσο για να βγούμε από την κόλαση της αμαρτίας και να ζήσουμε στον παράδεισο του Θεού.
Λέγει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος: «Ήμαρτες; πένθησον, και λύεις την αμαρτίαν. Ποίος κάματος ούτος; Ουδέν σε πλέον απαιτώ η το πενθήσαι την αμαρτίαν. Ου λέγω σοι πελάγη τεμείν, ούτε εις λιμένας καταγαγείν, ούτε οδοιπορήσαι, ούτε οδόν άπειρον απελθείν, ούτε χρημάτων καταβολήν, ούτε κυμάτων αγρίων ποιήσασθαι δίοδον, αλλά τι; Πένθησον επί τη αμαρτία» (Ε.Π.Ε.30,120)‧ δηλαδή: «Αμάρτησες; Λυπήσου, μετανοώντας ειλικρινά, και απαλλάσσεσαι από την αμαρτία. Δεν είναι κοπιώδες αυτό. Σαν να σου λέγει ο Θεός, να κλάψεις για τις αμαρτίες σου ζητώ. Δεν σου ζητώ να διασχίσεις πελάγη, να φθάσεις σε μακρινά λιμάνια, να περπατήσεις σε άγνωστα μέρη, να καταβάλλεις χρήματα, να διαπλεύσεις άγρια κύματα. Τι ζητώ; Να πενθήσεις για την αμαρτία».
Δάκρυα μετανοίας έτρεχαν από τα μάτια του Δαβίδ όταν έλεγε: «Πλύνω καθ’ εκάστην νύκτα την κλίνην μου, εν δάκρυσί μου την στρωμνήν μου βρέξω» (Ψαλμ. 6,7). Αναφέρει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος: «Σβέσωμεν την πυρκαϊάν των αμαρτημάτων, ουχ ύδασι πολλοίς αλλά ολίγοις δάκρυσι. Πολύ το πυρ της αμαρτίας, και ολίγω δακρύω σβέννυται. Το γαρ δάκρυον σβέννυσι πυρκαϊάν αμαρτημάτων και αποπλύνει δυσωδίαν αμαρτίας» (Ε.Π.Ε.30,266)‧ δηλαδή: «Ας σβήσουμε την πυρκαγιά των αμαρτημάτων. Δεν χρειάζεται πολύ νερό, αλλά λίγα δάκρυα. Είναι μεγάλη η φωτιά της αμαρτίας, αλλά με λίγα δάκρυα σβήνει. Διότι το δάκρυ σβήνει την πυρκαγιά των αμαρτημάτων και καθαρίζει την δυσωδία της αμαρτίας».
Ο Πανάγαθος Θεός, που δέχεται τα δάκρυα τόσων αμαρτωλών, ας δεχθεί και την δική μας μετάνοια. Καλή και Αγία Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Αμήν.
